7.03.2024 r.
V Dolnośląski Festiwal Piosenki Polskiej Gdzie ci artyści szaleni? w Grębocicach przechodzi do historii. 6 naszych zdolnych wokalistów zaprezentowała się podczas festiwalowych zmagań. Poziom był bardzo wysoki dlatego cieszą zdobyte nagrody.
Kat.2 klasy 3-4
2 m Mary Jane Alichniewicz 3c
Kat.4 klasy 7-8
1 m Hanna Płusa 8b
2 m Ariena Wiktorska 7d
Pieknie zaprezentowali się Alan Zieniewicz, Matylda Oluwole i Piotr Andrzejewski.
Brawa dla wszystkich.
KOBIETY W NASZYM ŻYCIU TO: koleżanki, przyjaciółki, dziewczyny, narzeczone, żony, córki, siostry, kuzynki, ciocie, babcie, mamy, teściowe, sąsiadki, przedstawicielki zawodów
👮👩🍳👩⚕️ 👩💻👸🙅♀️👩👩⚖️🙋♀️👩🎓👩🚒👮👩🍳👩⚕️ 👩👸🙅♀️👩👩⚖️🙋♀️👩🎓👩🚒👠💄
6 marca 2024 r., dzieci z grupy przedszkolnej „Zajączki” z PP nr 4 w Bielawie wraz z wychowawczynią Panią Elą, odwiedziły uczniów kl.1c. Przedszkolaki uczestniczyły w zajęciach, podczas których szukały oznak nadchodzącej wiosny. Dzieci bardzo aktywnie uczestniczyły we wspólnych zajęciach, rozwiązywały zagadki, rebusy, tworzyły „ mapę myśli”, wskazywały zdania prawdziwe i fałszywe na temat wiosny. Z wielkim zaangażowaniem rozmawiały na temat pierwszych oznak wiosny na podstawie własnych doświadczeń oraz wysłuchanego wiersza. Śmiało i z energią włączyły się do zabawy muzyczno- ruchowej. Przedszkolaki odpowiadały na szóstkę z plusem. Na zakończenie spotkania dzieci chętnie zasiadły do szkolnych ławek, aby poczuć się jak uczniowie oraz otrzymały własnoręcznie zrobione przez pierwszaków wiosenne kwiaty.
Dla przedszkolaków ten rok szkolny jest ich ostatnim rokiem w przedszkolu. Przed nimi nowe wyzwanie – nauka w szkole. Mamy nadzieję, że to cenne doświadczenie ułatwi im przekroczenie progu szkoły.
Dziękujemy za wizytę i zapraszamy do „Dziesiątki”.
Do zobaczenia we wrześniu:)
opr. Agmnieszka Adamczyk
5.03.2024 r.
2.03.2024 r..
ZACNE GRONO PRELEGENTÓW: prof. Marek Kaczmarzyk, p. Ewa Radanowicz, p. Barbara Wójcik-Marciniak, p. Agata Stankiewicz, p. Karolina Bielak.
Dyrekcja Szkoły bardzo dziękuje wszystkim Nauczycielom, którzy wzięli udział w sobotniej konferencji. Szczególne podziękowania i gratulacje dla p. Izy Kobylańskiej i p. Agaty Gromek za udział w debacie na temat emocji.
Tematy wykładów: "Neurony lustrzane - dlaczego lubimy uśmiechniętych nauczycieli", "Komunikacja empatyczna jako wartościowe narzędzie wspierania relacji", "O tym dlaczego presja nie działa, a zaufanie sprzyja", "Edukacja i kalejdoskop emocji", "Relacja z samym sobą a życiowy dobrostan".
28 lutego 2024 r. uczniowie klasy 1c i 1d wybrali się do Teatru Lalki i Aktora w Wałbrzychu na przedstawienie” Kot w butach” oparte na klasycznej baśni francuskiego pisarza, Charlesa Perraulta. We współczesnej interpretacji postacie Króla i Królewny zostały „skomponowane” z powiększonych łakoci, cukierków i wafli, zające przypominały powiększone herbatniki, co wywołało duże wrażenie. Po spektaklu dzieci wzięły udział w bardzo ciekawej lekcji teatralnej, poprowadzonej przez aktora, grającego w przedstawieniu postać Króla. Podczas spotkania dzieci poznały sekrety teatralnych kulis. Dowiedziały się, jak zbudowana jest scena i co się kryje za kulisami, oraz w jaki sposób powstaje spektakl i kto jest za to odpowiedzialny. Uczniowie mieli okazję widzieć z bliska lalki z oglądanego wcześniej przedstawienia : kota, króla i królewnę, z uwagą słuchały ciekawostek na temat pracy aktora. Dzieci zadawały mnóstwo pytań , na które aktor cierpliwie odpowiadał. Była to bardzo interesująca edukacja teatralna.
opr. Agnieszka Adamczyk, Iza Stachera
2 marca 2024 roku uroczyście zakończyliśmy projekt „Kreatywna Polska”. Zamek Topacz gościł w tym dniu wszystkich nauczycieli, którzy włączyli się w przedsięwzięcie zapoczątkowane przez wyjątkowe osoby – pracowników Instytutu Psychologii Uniwersytetu Wrocławskiego oraz dr Dorotę Jankowską, dr Aleksandrę Gajdę i dr Macieja Karwowskiego. Zespół 100 nauczycieli zaproszonych do udziału w przedsięwzięciu prowadził w minionym roku warsztaty, w których uczestniczyło ponad 1800 uczniów z całej Polski.
Sobotnie, podsumowujące spotkanie swoimi wykładami uświetnili wyjątkowi goście, którzy w niezwykle ciekawy sposób opowiedzieli o kreatywności. Prof. Jan Miodek wprowadził nas w tajniki j. polskiego i jego kreatywnej strony. O roli mediów i kultury w kształtowaniu kreatywności mówiła prof. Izabela Lebuda, ale najbardziej porwało nas wystąpienie prof. Mirosława Kocura, który w niezwykle obrazowy i dowcipny sposób opowiedział o kreatywności w teatrze.
Spotkanie na Zamku zwieńczyły warsztaty tworzenia kosmetyków naturalnych, gdzie pod okiem profesjonalistów komponowaliśmy swoje kremy. Czas dany nam przez organizatorów zjazdu był okazją do spotkania się (nie tylko on-line!), zacieśniania kontaktów, ale również czasem twórczej pracy i niezapomnianych rozmów.
Na podsumowanie projektu i przedstawienie końcowych wniosków poczekamy prawdopodobnie do jesieni, ale już teraz chętni nauczyciele mogą dołączyć do kompasowej społeczności. Wystarczy sięgnąć do ebooka "Kompas Kreatywności" na stronie www.kompas-kreatywnosci.pl.
Zachęcam do twórczych inicjatyw, a sama czekam na kontynuację rozpoczętego projektu…
Iwona Kląskała
27.02.2024 r. i 01.03.2024 r.
Jak zostać informatykiem, mechatronikiem czy elektrykiem?❓🤔. Oto jest pytanie🤔.
Nasi goście - przedstawiwicele ZS nr 1 w Dzierżoniowie (RADIOBUDA).
Już za chwilę uczniowe klas 8 będą podejmować pierwszą najważniejszą decyzję w swoim życiu- wybór dalszej ścieżki edukcyjno- zawodowej. Warto poznać oferty edukacyjne wszystkich szkoł z naszego powiatu, by świadomie wybrać.
ZS nr 1 w Dzierżoniowie (RADIOBUDA)
Typ szkoły ponadpodstawowej: technikum
Czas trwni nauki: 5 lat
Kierunki:
*technik informatyk
*technik mechatronik
*technik elektryk
Uczennice z naszej szkoly wzieły udział w Miedzynarodowym dniu pisarzy i pisarek w Bibliotece Pedagogicznej.Czytali fragmety ulubionych ksiażek i wzieli udział w terenowej grze bibliotecznej "Sherlock Holmes na tropie zaginionego utworu".
13 lutego 2024 r. uczniowie klasy 1c uczestniczyli w bardzo ciekawych zajęciach prowadzonych przez nauczycielkę geografii P. Agatę . Najpierw dzieci poznawały krajobrazy świata, ich różnorodność , korzystając z kart pracy i ilustracji. Potem dzięki okularom VR przeniosły się w wirtualną rzeczywistość, którą wcześniej oglądały tylko na zdjęciach. Niesamowite krajobrazy były tym razem na wyciągnięcie ręki. Zajęcia zachwyciły uczniów, w końcu mogli podróżować po świecie, bez opuszczania sali lekcyjnej. Aktywność z okularami VR była świetną zabawą połączoną z nauką. Z pewnością jeszcze nie raz będziemy wracać do tych emocjonujących doświadczeń.
opr. Agnieszka Adamczyk
Tak nam się spodobały maltańskie klimaty, że jeszcze raz odwiedziliśmy wyspę.
Zapraszam do zapoznania się z maltańską legendą, do której uczniowie klasy 3a stworzyli niesamowite ilustracje.
opr. Iwona Kląskała
Wysłany przez Michał Baranowski | Mity i Legendy ze świata
Dawno, dawno temu na Malcie żył sobie skromny szewc. Jego zajęciem, jak pewnie się domyślacie, było wykonywanie butów na zlecenie i ich naprawa, gdy tym od nadmiernego użytkowania odpadała podeszwa. Nie posiadał on jednak własnego kramu, tylko wędrował ze swoim przybornikiem pełnym narzędzi od wioski do wioski i od miasta do miasta, gdzie pomieszkiwał w spelunkach, by każdego ranka chwycić swój tobołek i ustawić się w centralnym punkcie miejscowości oferując swoje usługi.
Ludzie lubili tego staruszka, tak więc i ten na brak klientów i pracy nie narzekał. Dobry był to człowiek, bo gdy widział biedniejszego od niego chodzącego z obdartymi zelówkami, brał wtedy jego obuwie i w mgnieniu oka naprawiał, nie żądając żadnej zapłaty.
Ci jednak z wdzięczności za wykonaną pracę ofiarowali mu zawsze jakiś drobiazg, czy to kulkę twarogu, którą odjęli sobie od ust, czy nawet małego, żywego ptaszka, który zamknięty w sakiewce świergolił delikatnie, prosząc o uwolnienie, czy też zwitek lin konopnych, które nie wiadomo do czego miałyby mu się przydać.
Brał jednak wszystko, bo nie chciał zrobić przykrości osobom, które dzieliły się z nim największymi skarbami, a gdy w końcu wszystkie buty w okolicy odzyskiwały dawny blask, pakował ofiarowane mu precjoza i kilka srebrników, które otrzymał od bogatszych mieszkańców i ruszał w drogę ku następnej miejscowości.
Pewnego razu rzemieślnik stanął na rozstaju dróg. Jedna prowadziła przez gęsty las, zaś druga obchodziła gęstwinę dookoła. Znał dobrze to miejsce z opowieści. Ileż to się nasłuchał w karczmach, by wybierać zawsze drogę okrężną, bo w lesie grasuje okrutny olbrzym, który podobno zasmakował w ludzkim mięsie. Postał tak jeszcze przez moment. Podumał troszeczkę. Podrapał się po spalonej słońcem łysinie i w końcu zadecydował
– Idę przez las i zobaczymy, co też się ukrywa w gęstwinie. Może nie będzie tak strasznie jak opowiadają. – Po czym ruszył przed siebie, śpiewem dodając sobie otuchy.
Gdy tak wędrował leśnymi ostępami, sądząc, że opowieść o olbrzymie to bajdurzenie, nagle ziemia zatrzęsła się, a kilka okolicznych drzew powaliło się z hukiem. Naprzeciw niemu stanął olbrzym
z opowieści i ryknął.
– Człowieku! Kim jesteś i co potrafisz? – Dreszcz przeszył kark staruszka, który dopiero teraz zdołał ogarnąć wzrokiem całą postać giganta. Otrząsnął się, przełknął ciężko ślinę i jak gdyby nigdy nic skłonił się potworowi i odpowiedział najuprzejmiej jak tylko potrafił.
– Witaj. Jestem szewcem i potrafię więcej, niż Ty jesteś w stanie zrobić.
Nie takiej odpowiedzi spodziewał się gigant. Zmarszczył czoło, intensywnie myśląc, co spowodowało, że lekko skrzywił nos, unosząc prawą dziurkę, po czym podniósł sękatą łapę i podrapał się za postrzępionym, wielkim jak parasol, uchem.
– Jak to potrafisz zrobić więcej niż ja? – w końcu po kilku minutach milczenia odezwał się zdziwiony do malutkiego, przygarbionego człowieka. – Przecież jesteś tak malutki, że mógłbym Cię zgnieść
ot tak! – Co mówiąc, chwycił najbliżej leżący kamień i ścisnął go tak, że ten zamienił się momentalnie w garść pyłu.
– To jak? – zapytał. – Potrafisz tak zmiażdżyć kamień?
Szewc spojrzał na potwora i odpowiedział.
– Wydaje mi się, a nawet jestem tego pewien, że lepiej poradzę sobie z tym zadaniem. – Po czym ukląkł, tak że zasłonił swoje dłonie i sprawnym ruchem sięgnął do swojej torby podróżnej, gdzie przetrzymywał podarki od ludzi, którym pomógł w naprawie obuwia, po czym wyciągnął z niej kostkę twarogu. Następnie wstał i podniósł rękę w stronę olbrzyma, ukazując mu „kamień” i jednym ruchem zgniótł go na jego oczach, aż z zaciśniętej dłoni zaczęła skapywać woda.
Olbrzym oniemiał. Pierwszy raz spotkał kogoś równie silnego jak on, a może nawet i silniejszego. Przecież jemu nigdy nie udało się wycisnąć z kamienia wody, a tej małej istocie ta sztuka udała się za pierwszym razem. Gigant po raz pierwszy raz w życiu poczuł strach, ale potrząsnął łbem tak, że z jego włosów powypadało kilka bliżej nieznanych stworzeń i ryknął wściekle w stronę człowieka.
– Widzę, żeś jest silny, ale czy jesteś w stanie rzucić kamieniem tak daleko jak ja?! – i nie czekając na odpowiedź, wziął ogromny zamach i z całych sił wyrzucił wcześniej podniesioną bryłę. Ta poleciała
aż na kraniec lasu, roztrzaskując po drodze kilka drzew na strzępy.
I tym razem szewc nachylił się ku ziemi i niewidocznym ruchem chwycił do tobołka, z którego wyciągnął malutkiego ptaszka, którego otrzymał niedawno od zadowolonego klienta. Zamknął go
w dłoni tak, że było widać tylko jego grzbiet i wzniósł rękę do olbrzyma.
– Spójrz na to. – Powiedział i biorąc lekki zamach, wyrzucił czarną kulę, która szczęśliwa
z nagłego odzyskania wolności miast spadać poszybowała daleko, daleko aż w końcu znikła za horyzontem.
Olbrzym wytrzeszczył oczy, nie dowierzając. Strach wdarł się po raz kolejny w jego myśli, ale odgonił je i ryknął jeszcze wścieklej niż poprzednio. Podbiegł do ogromnego dębu i objął go swoimi potężnymi ramionami. Walka trwała kilka minut, ale w końcu tysiącletni dąb dał za wygraną i pokazał światu swoje obnażone korzenie.
– A TAK POTRAFISZ??!!! – siła z jaką wykrzyczał pytanie olbrzym, rozniosła się po okolicy, tak jak grzmot rozchodzi się po niebie w czasie burzy. Stał, ciężko oddychając i wpatrywał się z nienawiścią pomieszaną ze strachem w malutkiego szewca, który wyciągnął z torby linę konopną i przywiązał ją do drzewa. Olbrzym bacznie śledził każdy ruch rzemieślnika, który chodził od drzewa do drzewa
i obwiązywał kolejne pnie. W końcu nie wytrzymał i zapytał.
– Co robisz?
Szewc spojrzał na wielkoluda i wzdrygnął lekceważąco ramionami
– Obwiązuję wszystkie drzewa, bo chcę Ci pokazać, jak za jednym razem wyrywam cały las.
Kolos otworzył szeroko wielką jak jaskinia paszczę i zaniemówił. Milczał jeszcze przez moment, jak by szukając sensu zdania wypowiedzianego przez szewca, aż w końcu błysk inteligencji pojawił się w jego ogromnych źrenicach.
– Nie, nie, nie! Nie rób tego, proszę!! Przecież jak wyrwiesz wszystkie drzewa, to gdzie
ja będę mieszkał? Las to mój dom!
– No cóż. – Odparł szewc. – Skoro tak pięknie mnie prosisz, to nie muszę tego robić. – Po chwili dodał lekko uśmiechając się pod nosem. – To jak? Potrafię więcej niż Ty? Przyznasz w końcu, że w każdym wyzwaniu jestem lepszy od Ciebie?
Olbrzym nie wiedział, co odpowiedzieć. Jeszcze nigdy przecież nie przegrał. Nigdy! A tym bardziej
z jakimś małym, lekko widocznym z góry przygarbionym człowieczkiem. Musi być przecież konkurencja, w której ON, wielki niczym stodoła Pan Lasu będzie w czymś lepszy. Myślał i myślał. Stał jak posąg wykuty w litej skale i się nie ruszał, ciągle myśląc. Stał tak długo, aż w końcu lasem wstrząsnął złowrogi, basowy pomruk pustego żołądka tytana. Brzmiało to mniej więcej tak, jak by sto niedźwiedzi nagle obudziło się na wiosnę i warknięciem oznajmiło okolicy, że wychodzą na żer.
– Na żer! No właśnie!!! NA ŻER!! Człowiek na pewno nie zje tyle, co ja!!! – pomyślał wielkolud
i ryknął do szewca, który ciągle cierpliwie czekał na odpowiedź.
– Będziemy jeść! Kto zje więcej, ten wygra!
Rozpoczęły się przygotowania do ostatecznej rozgrywki. Olbrzym kontra człowiek. Siła
i wielkość kontra spryt i inteligencja. Na rozpalonym ogniu gigant ustawił potężny gar, do którego nawrzucał pokrojonego mięsiwa i zaczął gotować posiłek. W końcu, po kilku długich godzinach danie było gotowe.
Starzec zasiadł do biesiady, która ostatecznie miała zadecydować o wygranej lub niechybnej śmierci. Jednak nie byłby sobą, gdyby wcześniej nie przygotował się do niej odpowiednio. Tobołek, z którym przemierzał od miasta do miasta, ukrył sprytnie pod koszulą. Jego plan był prosty. Będzie jadł tylko tyle, ile zdoła, zaś resztę po kryjomu będzie wrzucał do worka.
Potwór chwytał parujące kawały mięsa i wpychał je sobie garściami do ust, gdzie te momentalnie zamieniały się w papkę mielone zębiskami jak ogromnymi żarnami. Tłuszcz skapywał z jego brody wprost na talerz, na który raz za razem spadały poobgryzane kości, tworząc po chwili górkę, która przewyższyła niejedno okoliczne wzniesienie. Jedno trzeba było mu przyznać. Zjeść to on potrafił.
Szewc patrzył na ten pokaz braku ogłady zniesmaczony, ale starał się dotrzymać kroku tytanowi. Chwytał więc kawałek mięsa i wkładał go do ust, żując niechętnie, a kilka innych
w tym samym momencie wkładał ukradkiem do torby pod koszulą.
W końcu gar był pusty. Olbrzym otarł owłosioną łapą resztki jedzenia z twarzy, poklepał się po zapełnionym brzuchu i spojrzał zadowolony na swojego konkurenta.
– Przegrałeś człowieku. Zjadłem o wiele więcej niż Ty! – rzekł wesoło i wyszczerzył zębiska, spomiędzy których zwisały bezwładnie kawałki niedojedzonego mięsiwa.
Szewc uśmiechnął się delikatnie i odpowiedział
– Wydaje mi się jednak, że to Ty przegrałeś olbrzymie. Według mnie to ja zjadłem więcej. Jednak nie ma co się spierać, skoro można to sprawdzić.
– Sprawdzić? Jak chcesz sprawdzić ile zjadłeś, skoro jedzenie jest w brzuchu? – Zdziwił się wielkolud.
Prosta to sprawa. – Odparł człowiek i chwycił nóż, którym niby to rozcinając sobie brzuch, rozciął worek znajdujący się pod jego koszulą. Z otworu wyleciało, z niemiłym dla ucha plaśnięciem, pełno jeszcze ciepłego mięsa.
Olbrzym nie zastanawiał się długo. Chwycił ogromny nóż, którym zwykł skórować upolowaną zwierzynę i jednym ruchem przeciął sobie trzewia. Jelita wraz z zawartością żołądka wylały się na okrwawioną trawę. Gigant spojrzał się tryumfalnie na szewca i krzyknął w amoku, nie czując bólu.
– Widzisz! Zjadłem więcej niż ty! Wygrałem! – A następnie zachwiał się i runął martwy na ziemię.
Tak oto kończy się opowieść o tym, jak to mądrość i spryt z siłą wygrała.
"Rezultaty maltańskiej edukacji nauczycieli"
W ramach zajęć metodycznych na Malcie grupa nauczycieli uczyła się i wymieniała doświadczeniami, jak wykorzystać najnowsze osiągnięcia aplikacji informatycznych w codziennej pracy dydaktycznej z uczniami.
Pomysł ten został wykorzystany m.in.na lekcjach języka polskiego. Uczniowie z wykorzystaniem sztucznej inteligencji, popularnych aplikacji i możliwości technicznych swoich smartfonów stworzyli filmiki o bohaterach " Hobbita".
Efekty są znakomite!
Oto kilka filmików uczniów kl.6d
https://www.facebook.com/100083516071065/videos/pcb.363272883133245/740701291365356
https://www.facebook.com/100083516071065/videos/pcb.363272883133245/767289378797260
https://www.facebook.com/100083516071065/videos/pcb.363272883133245/771891738124318
8 lutego 2024 r. odbył się bajkowy bal karnawałowy w klasach 1-3. Wyobraźnia dzieci nie miała końca a wszystkie stroje były fantastyczne. Dzieci bawiły się iście bajkowo, zresztą zobaczcie sami😊Na balu rozdano również nagrody dla zwycięzców i wyróżnionych w szkolnym konkursie plastycznym "Mój ulubiony sport". Zwycięzcom gratulujemy i zachęcamy do brania udziału w kolejnych konkursach😊
opr. Karolina Fedorowicz
Pobyt na Malcie i mój udział w warsztacie rozwijającym kompetencje z zakresu kształcenia kreatywności zainicjował wiele działań, których efektem jest swobodniejsze kreowanie rzeczywistości i większe zaangażowanie uczniów w realizowanym od marca ubiegłego roku ogólnopolskim projekcie „Kompas Kreatywności”.
Uczniowie klasy 3a brali udział w zajęciach, których celem było przybliżenie historii, położenia geograficznego, klimatu, fauny i flory, zabytków, kuchni maltańskiej oraz zwyczajów panujących na wyspie. Dzieci z zaciekawieniem oglądały i poznawały urokliwe zakątki Malty. Po przeprowadzonych zajęciach uczniowie umiejętnie wyszukiwali nowych informacji na temat poznanego państwa. Wielu z nich odkryło w sobie chęć podróżowania
i zwiedzania ciekawych miejsc na świecie. Niewątpliwie była to okazja do motywacji uczniów, aby systematycznie uczyli się języka angielskiego, który jest najczęściej używany
w kontaktach międzynarodowych.
Efektem przeprowadzonych zajęć było stworzenie maszyny do wykrywania wody (Malta – w poszukiwaniu wody), zapoznanie z niezwykłymi legendami regionu i stworzenie ilustracji do poznanych opowieści oraz próba nauki piosenki w j. maltańskim (Znasz Maltę? – poznajemy kraje UE). Wszystkie podjęte aktywności sprawiły uczniom wiele radości, kolejny raz pozwoliły w nieszablonowy sposób rozwiązać problem.
opr. Iwona Kląskała
🌹🧡❤️🔥👩❤️💋👨
Agencja Artystyczna "Manta" tym razem zagościła u nas z tajnikami tańca💃🏻🕺
12.02.2024 r.
10 lutego 2024 r. w naszej szkole odbyły się warsztaty taneczne, które poprowadziły instruktorki z wrocławskiej Szkoły Tanecznej Pleyada . Blisko 100 uczniów z klas 3-8 szkoliło swoje umiejętności w zakresie hip-hop i disco dance.
W naszej szkole odbył się XVIII Międzynarodowy Konkurs Informatyczny Bóbr 2023. Głównym celem konkursu jest rozwój i kształtowanie myślenia analitycznego oraz algorytmicznego. Popularyzacja umiejętnego posługiwania się technologią informacyjną i komunikacyjną wśród uczniów. Zmagania konkursowe zostały podzielne na trzy kategorie wiekowe. W drugim etapie kategorii Junior dla klas 7 i 8 udział wzięło 10 uczniów, którzy osiągnęli bardzo dobre wyniki. Gratulujemy.
opr. A. Wałowski
Jak się oprzeć tej pokusie,gdy tak pachną te pączusie!
Podziękowania dla ks. Daniela i Trójek Klasowych:). TŁUSTY CZWARTEK ZALICZONY!
Powered by aSc EduPage
